Pasywacja metali to metoda kontrolowania korozji, w której roztwór kwasu rozpuszcza/koroduje wolne żelazo obecne na powierzchni w jednolity i uporządkowany sposób. W przypadku nieprawidłowego postępowania może wystąpić zjawisko zwane „blitzem”, w wyniku którego powstaje niekontrolowana korozja, która powoduje ciemnienie i widoczne wytrawianie powierzchni metalu. Jak zatem zapobiec tego typu awariom?
- Upewnij się, że w roztworze kwasu nie ma żadnych zanieczyszczeń
Przed pasywacją należy sprawdzić roztwór kwasu na obecność innych substancji, które nie powinny się w nim znajdować, środowisko kwaśne jest bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia, dlatego nawet kilka zanieczyszczeń może spowodować niekontrolowaną korozję. Ogólnie rzecz biorąc, do pasywacji części metalowych należy stosować kwas o wysokiej czystości, aby zapewnić możliwość kontrolowania procesu pasywacji. Środek ten zwykle polega na regularnym uzupełnianiu zbiornika kwasu świeżym roztworem, unikając jednocześnie zanieczyszczeń w roztworze kąpieli kwasowej. Innym zaleceniem jest stosowanie wody wyższej jakości, takiej jak woda RO lub DI, która zawiera stosunkowo mało chlorków w porównaniu do wody z kranu. Dlatego może również zapobiegać problemom, takim jak ataki piorunami.
- Dokładnie oczyścić części metalowe
Zanieczyszczenia powierzchniowe oraz warstwy tlenków nie sprzyjają efektowi pasywacji, wpływając na jakość i przyczepność warstwy ochronnej. Wszelkie zanieczyszczenia, takie jak smar lub olej obróbczy, na części mogą tworzyć pęcherzyki, które mogą zakłócać cały proces. W takim przypadku można zastosować odtłuszczacz.
Używanie wielu środków czyszczących samodzielnie lub wymiana obecnych środków czyszczących może również zapewnić, że części będą wolne od różnych zanieczyszczeń. Czasami gorące tlenki powstałe w wyniku spawania lub obróbki cieplnej mogą wymagać usunięcia poprzez piaskowanie lub wytrawianie przed procesem pasywacji.
Jednocześnie należy dokładnie wypłukać części metalowe również po pasywacji. Po kąpieli kwasowej na powierzchni metalowych części pozostaje nie tylko resztkowy roztwór kwasu, ale także pewna ilość jonów i resztek metalu, które powodują ryzyko korozji w przypadku późniejszego narażenia i użytkowania.
